Jogjakarta: De stad van de Becak!

Hai Allemaal,



Daar ben ik dan weer. Ik was geeindigd bij mijn herinneringen aan de tocht naar de black river van vorig jaar. Dit keer leek het erop dat we er niet eens zouden komen aangezien we autopech kregen! Gelukkig konden we op tijd worden opgepikt door een andere auto, echter ik had mijn laatste goede hoop verloren. Dit was weer te voorbarig, want de boottocht ging verder prima al was het wel erg wankel. We zagen erg veel neusapen dus daarin had ik dit keer wel succes. We zagen zelf een stelletje paren, waarbij vooral Willie erg onder de indruk van de grote rode piemel van het mannetje!
Vervolgens gingen we met Willie in Samboja lestari een toch maken richting de Forest school. Dit was ook weer een bijzondere ervaring omdat door de aanwezigheid van Willie vele orang-utans om ons heen kwamen lopen. Na deze happening maakte we nog een tocht door de sunbears-sanctuary. Eenmaal terug in de ecolodge konden we eindelijk gaan lunchen en dat hadden we wel even nodig. s'avonds gingen we de zonsdondergang vanaf de firetower bekijken wat erg mooi was. Daarna hadden we nog weer een lekkere maaltijd met Willie in de Ecolodge waarbij Willie ook weer de gitaar erbij pakte. Was dus weer een onvergetelijke avond!
De volgende dag gingen we vroeg met Willie mee naar Wanariset om daar de wat grotere Orang-Utans te zien. Dit complex is inmiddels echter door de overheid en het zag er allemaal heel treurig uit. Ik kon niet geloven dat ik een jaar geleden daar nog ijverig had gewerkt! Gelukkig zijnde meeste orangs al overgeplaatst naar SL, maar voor de grotere mannen was geen plek meer...
Na deze trip moesten we snel onze spullen pakken omdat we aan het eind van de middag naar Jogja zouden vliegen. Willie zou rond dezelfde tijd ook vliegen dus we konden mooi met hem meerijden. Het vertrek was wat hectisch aangezien we een beetje aan de late kant aankwamen op het vliegveld van Balikpapan. Gelukkig lukte alles nog wel op tijd en zaten we op tijd in het vliegtuig naar Jogja. Daar aangekomen namen we een lekkere luxe taxi voor een bedrag waarin je in Nederland nog niet eens 1 km verder komt. We hadden een hostel gevonden die in de trotter stond en daar lieten we ons afzetten. Daar konden we nog de laatste kamer nemen: 3 bij 2 meter!! En geen warm water. De luxe was nu echt voorbij! De eerste dag hebben we meteen kennis gemaakt met het ideale vervoersmiddel: de becak. Dit is een fiets waar een soort van bankje voorop is gemonteerd waar je krap met zijn tweeen kan zitten. Je wordt vervolgens door allerlei Indonesiers door Jogja gereden en het kost geen drol. We brachten eerst een bezoek aan de vogelmarkt maar dit was geen succes. Al die vogels in die kleine kooitjes was nou niet echt gezellig om te zien en daarnaast hadden ze nog veel meer beesten in kooien waaronder apen, slangen, honden en katten! Je moet in Jogja oppassen voor de nepgidsen en toch stonken we er meteen in. Je denkt dat je een verkoper aanspreekt en voor je het goed en we door hebt ben je bij zijn moeder thuis die toevallig batikdoeken maakt. Of we dus maar wel even een doek wilden kopen... Hier kwamen we niet meer onderuit en dus hadden we allebei meteen een originele batikdoek uit Jogja te pakken!
Verder brachten we een bezoek aan het waterkasteel van de paleis. Dit was echter niet zo heel indrukwekkend. Alleen het verhaal erachter is wel grappig. Er waren namelijk twee zwembaden: een voor hem en zijn familie en een voor al zijn andere vrouwen. Hij had in het midden dan een torentje en dan kon hij naar al zijn vrouwen kijken!
De sfeer in Jogja is echt super zelfs al wordt je om de 10 meter lastig gevallen door mensen die je spullen willen verkopen of een becak willen aanbieden. Dit hoort er echter bij en we merkte vooral in onze straat dat dit op een gegeven moment minder werd. Ze kenden ons waarschijnlijk al en dachten dat heeft geen zin meer.
Op zondag bezochten we het paleis van de sultan aangezien er dan ook een gamelonvoorstelling wordt gegeven. Dit was erg bijzonder om mee te maken. Klankschalen werden gebruikt om muziek te maken en op het ritme daravan bewogen drie beelschone dames in prachtige kleding over het podium. Een echte traditionele dans van Java. Het paleis verder stelde niet zoveel voor, maar was wel erg leuk om een keer gezien te hebben. Het was vooral erg groot. S'avonds was echt heerlijk om door de malioboro street te lopen, de hoofdstraat van Jogja. Hier gebeurde dan van alles en de sfeer was er echt top. Ook ontdekte we al vrij snel super leuke cafeetjes en eettentjes. Dit was het weer even.

Sampai Jumpa,

Bas